Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη αλλάξει τον εκλογικό χάρτη της Αμερικής, αλλά η ατζέντα εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ είναι πιθανό να έχει εκτεταμένες συνέπειες για τον γεωπολιτικό χάρτη της Ευρώπης.
Από το 2016, ο Τραμπ έχει προτείνει σημαντικές αποκλίσεις από το business as usual: μείωση της συμμετοχής της Αμερικής στο ΝΑΤΟ, κάνοντας σημαντικές παραχωρήσεις στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν και ακόμη και αγορά της Γροιλανδίας. Τώρα που ο Τραμπ κέρδισε, τι θα γίνει μετά; Εάν η Ουκρανία δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ρωσική εισβολή και δεν μπορεί να βασιστεί στη δυτική υποστήριξη, ποιος θα πει ότι τα κράτη της Βαλτικής θα απελευθερωθούν από μια παρόμοια εισβολή από τη Μόσχα;
Με περισσότερη εμπειρία, εμπιστοσύνη στην εντολή του λαού και περισσότερους πιστούς έτοιμους να καλύψουν τις τάξεις του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, οι Αμερικανοί ψηφοφόροι και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Ευρώπης πρέπει να εξετάσουν τις επιπτώσεις στην ασφάλεια για την Ευρώπη και πώς να διατηρήσουν τη δημοκρατία. στην περιφέρεια.
Η πιο άμεση αλλαγή υπό μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ θα είναι η μείωση της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα επικρίνει το επίπεδο εμπλοκής της Αμερικής στη σύγκρουση, προτείνοντας ότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική της άμυνα.
Κατά την προηγούμενη θητεία του, ο Τραμπ εξέφρασε συχνά την απογοήτευσή του με τους Ευρωπαίους συμμάχους, κατηγορώντας τους ότι δεν συνεισφέρουν αρκετά στη δική τους ασφάλεια, ειδικά εντός του ΝΑΤΟ, και καλώντας τη Ρωσία να «κάνει ό,τι θέλει» με οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ δεν πληρώνει τη δική του δίκαιο μερίδιο. Αυτό μπορεί να ισχύει για τα «παλαιά ευρωπαϊκά» μέλη της ΕΕ όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, αλλά όχι για τα νέα μέλη στην Ανατολή. Στην πραγματικότητα, τόσο η Εσθονία όσο και η Πολωνία ξοδεύουν ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ τους για την άμυνα από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η απομονωτική στάση του Τραμπ υπόσχεται λιγότερη (ή καθόλου) χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, κάνοντας το μέλλον του πολέμου στην περιοχή να μοιάζει πολύ διαφορετικό.
Η συναλλακτική προσέγγιση του Τραμπ στην εξωτερική πολιτική θα αναγκάσει την Ουκρανία να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις για τον τερματισμό του πολέμου. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την πίεση της Ουκρανίας να παραχωρήσει τον έλεγχο των κατεχόμενων από τη Ρωσία εδαφών όπως η Κριμαία και το Ντονμπάς, κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα ενθάρρυνε τον Πούτιν, αλλά θα δημιουργούσε επίσης ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλα αυταρχικά καθεστώτα που επιδιώκουν να επεκτείνουν την επιρροή τους μέσω στρατιωτικής επιθετικότητας. Μια τέτοια αλλαγή πολιτικής θα σήμαινε επίσης την εγκατάλειψη μιας θεμελιώδους αρχής της τάξης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: τα σύνορα δεν μπορούν να αλλάξουν με τη βία ή την απειλή της βίας.
Επιπλέον, η υποστήριξη του Τραμπ στην επιμονή του Πούτιν στην ουκρανική ουδετερότητα θα αφήσει την Ουκρανία ευάλωτη στη μελλοντική ρωσική επιθετικότητα. Εξαλείφοντας την προοπτική προστασίας του ΝΑΤΟ, ο Τραμπ θα αποδυναμώσει την ασφάλεια της Ουκρανίας και θα υπονομεύσει την επιθυμία της για στενότερη ενσωμάτωση με δυτικούς θεσμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή θα ήταν μια νίκη για τη Ρωσία.
Η επόμενη θητεία του Τραμπ θα ανοίξει επίσης τη Βαλτική στον Πούτιν. Ένα αποδυναμωμένο ΝΑΤΟ λόγω της μειωμένης εμπλοκής των ΗΠΑ στην Ουκρανία θα έχει εκτεταμένες συνέπειες για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Οι χώρες στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής, θα ήταν ιδιαίτερα ευάλωτες. Αυτές οι χώρες ήταν από τους ισχυρότερους υποστηρικτές της Ουκρανίας και έχουν αυξήσει σημαντικά τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους ως απάντηση στη ρωσική επιθετικότητα.
Ο Πούτιν δεν έχει κρύψει την επιθυμία του να αποκαταστήσει τη ρωσική επιρροή στα πρώην σοβιετικά εδάφη. Μια υποτονική απάντηση της Δύσης, όπως η έλλειψη ηγεσίας των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ ή η συνεχιζόμενη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο, θα ενθαρρύνει τον Πούτιν να εισβάλει στην Κεντρική Ευρώπη.
Τέλος, ο Τραμπ θα μοιραστεί τη μακροπρόθεσμη απάντηση της Ευρώπης στον πόλεμο. Οι πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την ήπειρο υποδηλώνουν ότι η κοινή γνώμη σε ορισμένες χώρες στρέφεται προς τον κατευνασμό της Ρωσίας. Στην Αυστρία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, τα δεξιά κόμματα έχουν ήδη σημειώσει σημαντικά κέρδη, εκμεταλλευόμενοι την κούραση από την αύξηση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων που προκαλούν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Εάν ο Τραμπ μείωνε την εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, όπως έχει προτείνει, θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί περαιτέρω αυτά τα μέρη να πιέσουν για παρόμοιες πολιτικές στις δικές τους κυβερνήσεις.
Αυτός ο κατακερματισμός θα μπορούσε να αποδυναμώσει την ενιαία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα, μια θέση που ήταν λίγο πολύ σιδερένια από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι αυταρχικές χώρες όπως η Ουγγαρία υπό τον Βίκτορ Όρμπαν έχουν ήδη δείξει προθυμία να σπάσουν τις τάξεις με τις Βρυξέλλες σε ζητήματα που σχετίζονται με τη Ρωσία.
Μια διχασμένη Ευρώπη θα αγωνιστεί να διατηρήσει την πίεση στη Μόσχα μέσω κυρώσεων ή στρατιωτικής υποστήριξης για την Ουκρανία, οδηγώντας σε μια κατακερματισμένη απάντηση με σοβαρές συνέπειες για την ασφάλεια όχι μόνο σε ολόκληρη την ήπειρο, αλλά οπουδήποτε στον κόσμο όπου αυταρχικές κυβερνήσεις επιδιώκουν να αλλάξουν σύνορα με τη βία.
Άλλο ένα σχόλιο που πρέπει να διαβάσετε που δημοσιεύτηκε από Τύχη:
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια του Fortune.com είναι αποκλειστικά οι απόψεις των συγγραφέων και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις και τις πεποιθήσεις Τύχη.
